het eerst in de 16e eeuw voorkomend als sintvloed, ontleend aan het hgd. Sündflut, dat zelf door volksethymologie is ontstaan uit een woord, waarvan het eerste deel niet Sünd, maar Sint of liever Sin luidde, dat in het ndl. o. a. nog overig is in Senegroen, een vertaling van het lat. sempervicum (verg. eng. evergreen), benaming van de potentilla; welk woord sin hetzij de bet. van altijd heeft, of als algemeene versterking dienst doet en verwant is met lat. senex, go. sineigs (oud).
De vorm sintvloed komt o. a. nog voor in het Volksboek V. Christoffel Wagenaar 165 (16e eeuw).
