Plint

betekenis & definitie

eig. voetstuk van een kolom enz., ook de verbreeding van de fondeering even boven den beganen grond reikend, en dikwijls door stukken natuursteen belegd; later meer in ’t bijzonder de hartsteenen of (binnenshuis) houten band onder langs de straat of vloer tegen den muur aangebracht. Eerst laat overgenomen uit fra. plinthe, lat. plinthus, grie. plinthos, grondsteen, vierkante tegel.