broek, uit fra. pantalon. Oorspronkelijk alleen lange broek, voor welk kleedingstuk het in de 17e eeuw in gebruik kwam.
Bij ons eerst omstreeks 1800 tegelijk met de toen in de mode komende nauwsluitende lange broek. Het is ontleend aan den naam pantalone, die in de italaansche comedie een persoon droeg, welke gekleed was met lange broek en pantoffels, een bril op den neus had, en een Venetiaan voorstelde (5an Pantaleone of Pantalone is de naam van een der beschermheiligen van Venetië).Pantalon komt bij ons ook nog voor als naam voor de tooneelfiguur. Ter Gouw, Volksvermaken 453: „De Kardinaal van Lotharingen (speelde) voor Pantalon” ; v. Lennep, Poet. Werken 6, 212: „Pantalons... uitgejouwd door honderd Harlekijnen”.
