mnl. noen en noene, middag, uit het lat. nona (nml. hora n. of negende ure) en wel door de kerk, waar het aanduidde den dienst op de negende uur van den dag of 3 uur gehouden. Later meer in het bijzonder het middaguur d.i. 12 u.
In Z.-Ned. nog gebruikelijk, ook in den vorm noenend (analogie naar avond, ochtend) en nu in N.-Ned. weer als purisme in noenmaal voor diner. In een oud lied: „Wij vrijen tot den middernacht en slapen totter noene”. P. Heye gebruikt het nog in zijn kinderversje: ,,Kinderkens, wordt wakker! al te ras is ’t noen”.
