leute; vreugde, plezier, in ’t vla. vooral, doch ook in de Betuwe en Utrecht; in den lateren tijd, vooral door invloed van de Vlaamsche letterkunde, ook meer in de literaire taal gebruikt. Omtrent den oorsprong is niets zekers vast te stellen; er wordt gedacht aan samenhang met lat. ludus, spel.
In de volks- en boeventaal is leut = koffie; misschien hetzelfde woord figuurlijk, zooals men spreekt van „een bakje troost”. In ’t Zaansch zegt men koffieleut, elders (den Haag b.v.) koffielut, voor iemand die veel van koffie houdt; welke vorm het oorspronkelijkst is, valt moeilijk uit te maken.
