Van het bnw. dieft (waarover zie bij Ondieft) met het versterkende in, verg. in fatsoenlijk, inhartelijk enz. Vooral hij Bredero gevonden, ook met de versterking dubbeld = zeer naar behooren, zeer fraai; als versterking bij een ander b.nw. = erg, bijzonder. 1,28: „Dit’s toch te dubbel indieft.
Jy bent te vervaarlyck frey”; 1. 155: „De moye jonge lacht my toe, ’t is seper wel indiefte moy.”
