volksnaam ; overdracht, ook wel voor : een vreemde persoonlijkheid, rare stoethaspel, barbaar. De naam is door onze ontdekkingsreizigers spottend gegeven aan die volksstammen naar de klanken die men veel in hun taal hoorde: ho, hot, tot, hodutani en hotanidu.
De bet. stotteraar of onverstaanbaar sprekende, die het vroeger wel had, schijnt later eerst ontstaan te zijn bij overdracht (b.v. Halma: „Hottentot, un homme d'un language extrêmement obscure ou dêsagréable”); verg. nu ook: ’t lijkt wel of hij Hebreeuwsch praat. (Zie Ts. 37, 273).
