mnl. hogel, een gereedschap om een pot of ketel in de schouw naar verkiezing hooger of lager boven het vuur te hangen; ’t zij een ketting, ’t zij een staaf met gaten, ’t zij een dubbele staaf, waarvan een gedeelte met ring verschuifbaar is langs het vaste, getande gedeelte. In de werktuigkunde een getande staaf, waar een rondsel op werkt.
Heugel of hogel komen van hoogen, met of zonder umlaut zooals hengel en hangel van hangen.
