Je staat ergens (willekeurige startsituatie) en je wilt ergens naar toe (het doel). Het begin van een route. Er moeten keuzes worden gemaakt. Is er vooraf over de keuzes nagedacht, dan heet dat visie. De kans op consistentie en daarmee de kans op succes is veel minder bij gebrek daaraan.
Visie is een ander woord voor koers. De voorfase van het bepalen van een visie is het onderzoeken van de tendensen. Het bestuderen van ontwikkelingen vormt hiervan de basis. Zowel bij het volleybal, AZ en de DSB-schaatsploeg zijn successen geboekt. De overeenkomst tussen alle drie de sporten: ‘visie’. Elke organisatie kan het verschil maken, door een simpele visie vast te stellen. Iedere medewerker in de organisatie moet deze visie - en ook wanneer er sprake is van succes - kunnen benoemen. De praktijk leert dat de meeste bedrijven voor deze lakmoestest zakken. Het is altijd belangrijk je visie en doelen duidelijk te formuleren – en zeker in een periode van crisis. Zonder contrast is er niets. Een betere periode wordt altijd vooraf gegaan aan door een mindere periode. Chinezen hebben daar een mooi spreekwoord voor: ‘de verliezer is de grootste winnaar.’ Verliezers evalueren altijd scherper dan de winnaars. Niemand zoekt de tegenslag bewust op, maar iedereen krijgt er mee te maken. Visie is dan de sleutel tot de ommekeer. De visie is de management-tom-tom naar succes en alle mensen van de organisatie committeren zich aan die route. Het dwingt tot eenheid van leiding – er mag strijd plaatsvinden binnen elke organisatie, maar de visie wordt te allen tijde onderschreven door iedereen. Ambitie zonder geduld is altijd heel gevaarlijk. Forceren leidt tot niets. Achter de ontwikkeling van elk idee schuilt een minutieus proces van vallen en opstaan. Dit proces valt niet te versnellen.
