Met ‘ouderen die langer thuis wonen’ worden personen op leeftijd bedoeld die thuis blijven wonen ondanks dat ze een bepaalde mate van zorg nodig hebben door gezondheidsproblemen. Door de veranderde wetgeving rond langdurige zorg komen mensen pas in aanmerking voor een zorginstelling als zij een zware zorgvraag hebben.
Ouderen die langer thuis wonen, maken vaak gebruik van zorg of zorghulpmiddelen in huis. Bijvoorbeeld thuiszorg, huishoudelijke hulp, of hulpmiddelen als een traplift. Het komt ook voor dat senioren naar een aangepaste, gelijkvloerse woning verhuizen.
De overheid stimuleert senioren om langer thuis te blijven wonen. Via de gemeente is het mogelijk een bijdrage voor hulpmiddelen te ontvangen, in de vorm goederen, diensten of een financiële bijdrage. Zo is er de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) en het Persoonsgebonden Budget (PGB), waarmee de senior hulpmiddelen kan aanvragen. Als de senior hulp ontvangt vanuit de Wmo, betaalt hij daar een eigen bijdrage van € 17,50 per vier weken voor. Daarnaast zijn er in bepaalde gemeenten leningen voor senioren beschikbaar waarmee ze huisaanpassingen en hulpmiddelen kunnen financieren, zoals de Blijverslening of de Verzilverlening.
Het is belangrijk dat senioren bijtijds informatie zoeken over manieren om tot op hoge leeftijd in hun eigen huis te kunnen blijven wonen. Uit onderzoek is gebleken dat veel mensen wachten met het zoeken van informatie tot ze bijvoorbeeld echt niet meer de trap op kunnen, waardoor ze een periode bijvoorbeeld hun bovenverdieping niet kunnen bereiken. De senior doet er daarom goed aan om al voordat de gezondheid achteruit gaat contact met de gemeente op te nemen over langer thuis wonen.
