Analoge telefonie is een term die samenhangt met een manier van telefonisch datavervoer. Tot de jaren ‘80 van de 20ste eeuw waren vrijwel alle bestaande telefoonnetwerken analoog. Sindsdien zijn alle analoge telefoonnetwerken vervangen door digitale netwerken.
Bij analoge telefonie is elke vaste telefoon aangesloten op de telefooncentrale door middel van koperdraad. Een telefoongesprek werd eerst doorgeschakeld naar deze centrale, om vervolgens de zender handmatig te verbinden met de ontvanger. De spraakberichten van de analoge telefonie verliepen dus via koperen draden naar de centrale, om vervolgens naar de ontvanger te gaan. Op deze koperen draden konden meerdere telefoongesprekken tegelijkertijd worden gevoerd. Hierin kreeg ieder gesprek een eigen frequentie op de draad.
De analoge telefonie is zo goed als verdwenen uit het dagelijks leven en in plaats daarvoor belt men digitaal. Digitale telefonie heeft diverse voordelen ten opzichte van analoge telefonie. Zo werd bij de analoge telefonie de kwaliteit van het geluid minder, naarmate zender en ontvanger verder van elkaar waren verwijderd. Daarnaast is het bij de digitale telefonie niet nodig om de zender en ontvanger handmatig met elkaar te verbinden in een telefooncentrale.
