Fr.: brèche; Du.: Brekzie; Eng.: breccia), verhard gesteente bestaande uit hoekige fragmenten door een bindmiddel samengekit. Breccies kunnen sedimentair ontstaan door het aaneenkitten van hoekig puinmateriaal dat dus geen langdurig transport ondergaan heeft.
Tektonische, dislocatie- en vergruizingsbreccies karakteriseren dikwijls breukzones, terwijl er tevens verschillende types van vulkanische breccies voorkomen o.a. de uitbarstingsbreccie en de breccieuze lava waarbij een eerste reeds gestolde lava opgebroken wordt en de brokstukken aaneengekit worden met nieuwe lava.