(Fr.) (Du.: Streckungsspindelung), geologische term, ook in internationale literatuur gebruikt, voor een vervormingsstructuur die in sedimentaire en metamorfe laagpakketten voorkomt, wanneer een meer weerstand biedende laag tussen beter vervormbare gesteenten uitgedund en/of transversaal gebroken wordt. De delen van de weerstand biedende laag worden hierdoor van elkaar gescheiden en vormen reeksen van wortsachtige lenzen (boudins) omgeven door beter vervormbare gesteenten.
Typisch in metamorfe gebieden zijn bijv. de reeksen van amfibditische lenzen in gneissgesteenten.