In ruimeren zin staat beschaafd tegen¬over wild, wat nog in den natuurstaat verkeert; in engeren zin duidt het zoowel de algemeene kennis als de goede manieren aan, die wij aan de opvoeding te danken hebben. Wellevend en nog sterker welgemanierd en hoffelifk — het laatste de hoogste trap van wellevendheid, de hoolsche wellevendheid — zien uitsluitend op het bezit van goede manieren. Hoofsch min of meer verouderd, is eigenlijk wat aan het hof past, vandaar het bezit van fijne vormen en voorkomendheid aanduidend, doch met de bijgedachte van stijfheid. Heusch uit hövesch ontstaan, was oorspronkelijk hetzelfde, doch is later alleen gebruikt van de vriendelijkheid en wel¬willendheid, die ook aan hoofschheid eigen waren. De glimlach van haar oogen de heuschheid van haar mond. Beleefd geeft te kennen dat iemand op voor hem passende wijze zijn eerbied weet te toonen voor anderen, veronderstelt niet bepaald het bezit van goede manieren, want men kan zeer goed iemand eerbiedig bejegenen, zonder daarbij juist de voorschriften der etiquette in acht te nemen. Eene boerin, die voor iemand van aanzien eene boersche dienaresse maakt, is beleefd. Wellevend gaat verder en onderstelt kennis van en gewoonte om zich aan goede vormen te honden. Welgemanierd zegt hetzelfde, het is minder in gebruik, eigenlijk drukt het uit dat iemand goede manieren heeft.