verbrijzelen - in kleine stukjes slaan. Het onderwerp kan een persoon zijn of een zaak. Synoniem: vermorzelen. Inschieten zeg je van een ruit: deze wordt door schieten van buitenaf verbrijzeld. Na het vergruizen of vergruizelen van iets blijft alleen gruis over. Cokes wordt geklopt.

Zie: [b]kapotmaken.

Een lichaam op eene onregelmatige en gewelddadige wijze vanéénscheiden, of althans van zijn natuurlijken samen¬hang berooven. Breken geschiedt niet altijd met opzet (men breekt bij ongeluk een glas), ja zelfs niet eens altijd ten nadeele van den bezitter van het gebroken voorwerp (men breekt brood, koek, enz.) Verbreken onderstelt altijd opzet, en wordt hoofdzakelijk gezegd van het breken van zulke voorwerpen, die iemand in zijne vrijheid van beweging belemmeren: banden, ketenen, boeien verbreken; figuurlijk: eene wet verbreken, een verdrag verbreken, ze vernietigen. Verbrijzelen, vergruizen (aan gruis slaan en ook soms breken) worden van voorwerpen gezegd, die aan kleinestukken uiteenspringen; vermorzelen, verpletteren van voorwerpen, die in elkaar geperst of geslagen worden. Eene glasruit wordt gebroken, verbrijzeld, vergruisd. Het been van den armen marskramer werd onder den vracht¬wagen vermorzeld. Door dien steenworp verpletterd, stortte de overmoedige aanvaller neder. Overdrachtelijk zegt men dat het ongeluk ’s menschen geest en moed verplettert, het leed of het berouw zijn hart verbrijzelt.

verbrijzelen - regelmatig werkwoord
uitspraak: ver-brij-ze-len

1. helemaal in kleine stukken slaan
♢ hij verbrijzelde de steen met een hamer
1. een verbrijzeld lichaamsdeel
[waarvan het bot in kleine stukken is]

Regelmatig werkwoord: ver-brij-ze-len
ik verbrijzel
jij/u verbrijzelt
hij/zij verbrijzelt
wij/zij/jullie verbrijzelen
ik/jij/u/hij/zij verbrijzelde
wij/zij/jullie verbrijzelden
hij heeft verbrijzeld
de/het/een verbrijzelde ....
verbrijzelend, verbrijzelende

Synoniemen
vermorzelen