uitspraak - mededeling waarvan de spreker of schrijver nadrukkelijk - al dan niet terecht - pretendeert dat ze waar is. Bewering is synoniem. Iemand meent een stelling te kunnen bewijzen of aannemelijk maken. Een betoog wordt bestreden met een tegenwerping, bedenking of bezwaar. Uitspraken die tot de conclusie voeren dat iemand te kwader trouw heeft gehandeld, heten verdachtmakingen of insinuaties. Bij een beschuldiging (zie aldaar) wordt beweerd dat iemand aan iets schuldig is. Publieke personen doen statements. Aforismen zijn originele en kernachtige (geschreven) uitspraken waarvan de schepper bekend is. Een paradox is schijnbaar ongerijmd, maar blijkt toch juist te zijn. Als hij zo extreem is dat hij ongeloofwaardig is, noemen we de paradox een antinomie (Zie: contradictie.)

Zie: mededeling.

Zie: beschuldiging; opmerking; propositie; spreuk.

uitspraak - zelfstandig naamwoord
uitspraak: uit-spraak

1. manier waarop je het zegt
♢ bij de uitspraak van de o maak je je mond rond
2. mening of oordeel
♢ daar durf ik geen uitspraak over te doen
1. de rechter doet over acht dagen uitspraak
[zegt of hij schuldig is en wat de straf is]

Zelfstandig naamwoord: uit-spraak
de uitspraak
de uitspraken