snuit - vooruitstekend deel van de kop van gewervelde dieren. Uit het woord snoet spreekt enige vertedering. Olifanten hebben een slurf.

Het orgaan, waardoor het voedsel wordt opgenomen en geluid kan worden voortgebracht. Mond heet het uitsluitend bij den mensch. Bek is de ge¬meenschappelijke naam, dien het bij de dieren draagt. Bij dieren met spits toeloopende bekken, dus inzonderheid bij de vogels, noemt men het neb, sneb en snavel; bij verscheurende dieren en in ’t algemeen bij dieren, die een grooten bek hebben, muil. De voormuil van varkens, enz. en het voorste gedeelte van den muil des olifants heeten snuit. In minachtenden zin gebruikt men voor mond in minder gekuischte taal het woord smoel, als ook het woord snoet.

snuit - zelfstandig naamwoord

1. voorkant van het hoofd
♢ (populair) Truus heeft een leuke snuit
2. vooruitstekend deel aan de kop van een dier
♢ een herdershond heeft een spitse snuit

Zelfstandig naamwoord: snuit
de snuit
de snuiten
het snuitje

Synoniemen
gelaat, gezicht, porum, smoel, snoet