Eene zaak, die door een schuldenaar aan zijn schuldeischer wordt in handen gesteld, tot zekerheid van de betaling der schuld. In de rechtstaal bedient men zich van pand of hypotheek, naar gelang het een roerend of een onroerend goed betreft; onderpand wordt in het dagelijksch leven zoowel het een als het ander genoemd. Figuurlijk is het alles, wat tot bewijs of tot waarborg strekken moet, dat, hetgeen men zegt of belooft, waar is of nagekomen zal worden; het onderscheid tusschen de woorden komt dan hierop neer, dat onderpand sierlijker is. Ik schenk u dit tot onderpand mijner trouw. Een pand van liefde en trouwe.

onderpand - zelfstandig naamwoord
uitspraak: on-der-pand

1. iets wat je moet inleveren, als je je afspraken niet nakomt
♢ als we de hypotheek niet betalen, wordt het onderpand eigendom van de bank

Zelfstandig naamwoord: on-der-pand
het onderpand
de onderpanden