land - deel van de aarde dat niet met water is bedekt. Synoniem met grond. Bouwland, bouwgrond, akkerland of akkergrond wordt bebouwd met gewassen. Vee weidt men op weiland, grasland, weidegrond of grasgrond. Grasland dat is bedoeld om hooi te winnen wordt hooiland genoemd.

Zie: gebied; landmassa.

Land heeft de ruimste beteekenis ; het noemt dat gedeelte der aarde, hetwelk boven het water uitsteekt; in engeren zin in tegenstelling met de stad dat deel der aardoppervlakte, dat tot het opleveren van natuurproducten geschikt is of geschikt gemaakt kan worden. Veld is een stuk land dat vlak is en geen of althans zeer weinig boomen bevat; het kan nog niet ontgonnen zijn en heidegrond wezen, of een grond, waar reeds op de een of andere wijze voordeel van getrokken wordt: bijv. grasveld, bleekveld, jachtveld, goudvelden. Akker duidt een afgeperkt stuk land aan, dat werkelijk bebouwd wordt, bepaaldelijk tot het telen van granen en andere gewassen. In sommige streken is voor akker meer in gebruik het woord kamp.

land - zelfstandig naamwoord

1. wat niet door water bedekt is
♢ we stappen uit de boot, we gaan aan land
1. er is met Barend geen land te bezeilen
[er is niets met hem te beginnen]
2. deze boer heeft veel land
[veel weiland, veel grond]
2. gebied binnen bepaalde grenzen met eigen regering
♢ in dit land wonen 14 miljoen mensen
1. 's lands wijs, 's lands eer
[ieder land heeft zijn eigen gewoonten en daaraan moet je je aanpassen]
2. in het land der blinden is eenoog koning
[tussen mensen die niets kunnen, valt iemand die een beetje presteert al gauw op]
3. nog in het land der levenden zijn
[nog leven]
3. wat geen stad is
♢ wij wonen op het (platte)land
1. stad en land af lopen
[overal heen gaan]

Algemene uitdrukkingen:
1. daar heb ik het land aan
[daar heb ik een hekel aan]
Zelfstandig naamwoord: land
het land
de landen
het landje

Synoniemen
mogendheid, staat