huilen - met klagende stem en ongearticuleerd uiting geven aan pijn, verdriet of woede, of (als kind) de aandacht van anderen proberen te trekken. Informele synoniemen zijn janken en grienen. Zeer informeel: snotteren. In archaïstische stijl: tranen plengen. Blèren is het luide gehuil met lange uithalen van een baby of kind. Brullen is ook luid, maar het geluid komt van een lagere stem. Schreien en, in archaïstische stijl, wenen gebeurt met weinig misbaar. Hevig huilen - al dan niet geluidloos heet tranen met tuiten schreien (of huilen), hete tranen schreien, baden in tranen, in tranen wegsmelten of tranen storten. Geschiedt een en ander met schokkende bewegingen, dan wordt er gesnikt. Snotteren is een vorm van huilen waarbij men veelvuldig de neus snuit. Een poosje huilen is hetzelfde als een deuntje huilen. Er spreekt afkeuring uit het woord huilebalken: langdurig huilen.

Zie: klagen; zeuren.

Krachtig geluid, veroorzaakt door een hevigen wind. Bij bulderen is de windkracht zeer ongelijk, al naar mate de vlagen sterker zijn buldert de wind harder. Onder razen verstaat men meer het geregeld sterke geluid b.v. in den schoorsteen, terwijl men bij huilen meer het oog heeft op het onaangename, hoog klinkende geluid van den wind; van een scherper geluid gebruikt men gieren, terwijl men aan fluiten een nog hoogeren snerpenden toon verbindt.

huilen - regelmatig werkwoord
uitspraak: hui-len

1. tranen laten vloeien
♢ hij huilde van vreugde
1. je rapport is om te huilen
[erg slecht]

Regelmatig werkwoord: hui-len
ik huil
jij/u huilt
hij/zij huilt
wij/zij/jullie huilen
ik/jij/u/hij/zij huilde
wij/zij/jullie huilden
hij heeft gehuild
huilend, huilende

Synoniemen
janken, schreien, wenen

Tegenstellingen
lachen