groeten - [ww] met woord en/of gebaar beleefdheid of eerbied tonen bij het begin, tijdens of aan het eind van een ontmoeting, of in het voorbijgaan. Met een hoofdknik knik je iemand toe; een lijdend voorwerp is verplicht. Aan het einde van een ontmoeting neemt men afscheid; het archaïstische vaarwelzeggen houdt in dat men plechtig afscheid neemt van iemand die men verwacht nooit terug te zien. Bij komen of gaan of bij een toevallige ontmoeting kun je groeten door iets te zeggen: gedagzeggen (informeel) of goedendagzeggen (formeel), 's Avonds of 's nachts zegt men iemand genacht. Ook bij de (verouderde) uitdrukkingen complimenten maken of complimenten doen aan hoort een verplicht object. Aantikken heeft geen lijdend voorwerp en betekent: groeten door de hand aan het hoofddeksel te brengen. Zwaaien, groetend met de arm bewegen, is synoniem met wuiven. Tegen kinderen zeg je: zeg maar dag met je handje. Geüniformeerd personeel tikt aan op een voorgeschreven wijze: men salueert of slaat aan.

Zie: begroeten; buigen; dag .

groeten - regelmatig werkwoord
uitspraak: groe-ten

1. met een gebaar een of meer mensen gedag zeggen
♢ hij groette mij met een knikje

Regelmatig werkwoord: groe-ten
ik groet
jij/u groet
hij/zij groet
wij/zij/jullie groeten
ik/jij/u/hij/zij groette
wij/zij/jullie groetten
hij heeft gegroet
de/het/een gegroete ....
groetend, groetende