geheel - [znw] iets dat uit verscheidene, al dan niet zelfstandige, al dan niet onderling verschillende delen bestaat. Totaliteit betekent hetzelfde. Uit verschillende onderdelen wordt een samenstel geconstrueerd. Een conglomeraat doet min of meer onordelijk aan; de onderdelen zijn ongelijksoortig. Duidelijk onderscheiden onderdelen vormen een samenhangend complex: 'een complex van factoren, van oorzaken'.

Waaraan geen der deelen ont¬breekt, en waaraan geen deel gebrekkig of bedorven is. Het eerste gedeelte dezer bepaling ziet op geheel en gansch, het laatste op gaaf. Verder legt geheel vooral nadruk op de aanwezigheid van alle deelen, gansch op hun behoorlijken samenhang. Het huis staat nog in zijn geheel = er is nog niets van afgebroken. Heel is meer in familiaren stijl gebruikelijk dan geheel. Hij at de heele appel op. Het geheele huis viel in, of het heele huis viel in. De gansche burgerij. Een gansche dag. Een gaaf vel papier, (waar geen stukje aan ontbreekt). Gave vruchten.

geheel - bijwoord
uitspraak: ge-heel

1. alle delen bij elkaar
♢ deze verzameling vormt een geheel
1. over het geheel genomen ...
[in het algemeen ...]
2. geheel en al, in alle opzichten
♢ haar gedrag was geheel te begrijpen

Bijwoord: ge-heel

Synoniemen
alleszins, glad, helemaal, volledig, volslagen

Tegenstellingen
bestanddeel, brok, component, deel, element, gedeelte, lid, onderdeel, part, segment, smaldeel, stuk