borstel - stuk hout, plastic en dergelijke waarin haren dicht opeen zijn ingeplant, en dat dient om mee te vegen, te schrobben en dergelijke. Een stoffer of veger is zacht en heeft een steel; hiermee veeg je vuil bijeen. Stof, haren en pluisjes verwijder je van textiel met een schuier of kleerborstel. Men boent met een boender; een schrobber is een brede boender. Menselijk haar wordt geborsteld met een haarborstel.

Zie verder: bezem; kwast.

borstel - zelfstandig naamwoord
uitspraak: bor-stel

1. handvat waarin bosjes haar zijn vastgemaakt en waarmee je iets schoonmaakt
♢ met een borstel boende hij het toilet schoon

Zelfstandig naamwoord: bor-stel
de borstel
de borstels
het borsteltje