De ziekte van Raynaud wordt ook wel het fenomeen van Raynaud of het syndroom van Raynaud genoemd. Bij deze ziekte verkrampen de kleine slagaders, waardoor de bloedtoevoer vermindert. Deze verkramping komt voornamelijk voor in vingers en in tenen en vaak in combinatie met koude temperaturen.
De verkramping van de slagaders is van korte duur, maar wel zeer pijnlijk. Naast deze pijn verkleuren de vingers en tenen van wit naar blauw of paars. Uiteindelijk zullen de lichaamsdelen rood worden bij opwarming. Deze verkleuring wordt het tri-color-fenomeen (drie-kleuren fenomeen) genoemd. De blauwe of paarse kleur kan zelfs zo donker worden, dat het lijkt alsof de tenen of vingers afsterven. Bovenop de verkleuring zijn de getroffen delen gevoelloos en zeer koud. Raynaud komt, naast tenen en vingers, in enkele gevallen voor in neuzen en lippen.
De ziekte van Raynaud kent twee vormen. Bij de eerste (primaire) vorm ontstaat de ziekte vanzelf en is dit niet het gevolg van een andere ziekte. Deze vorm is niet ernstig van aard en kan in de loop der jaren afnemen. De tweede vorm is wel het gevolg van een andere ziekte of aandoening. Voorbeelden van zo’n aandoening zijn:
• Slagaderverkalking
• Syndroom van Sjögren
• Vaatontstekingen
Bij deze tweede vorm ligt het verloop van het syndroom van Raynaud aan de achterliggende aandoening. De primaire vorm kan behandelt worden door vaatverwijdende medicijnen. Bij de secundaire vorm moet de achterliggende aandoening behandelt worden.
De ziekte van Raynaud kan dus niet alleen ontstaan door een achterliggende ziekte, maar ook door andere omstandigheden zoals: een snelle overgang van warm naar koud, het in aanraking komen met kou, gebruik van trillende voorwerpen of bij het hebben van heftige emoties. De ziekte komt het vaakst voor in of net na de puberteit en komt vooral voor bij vrouwen.
