: de laatste hard nemen (nam, heeft genomen), de laatste gelegenheid extra goed waarnemen, bijv. het laatste biertje voor sluitingstijd, de laatste zoen voor het afscheid. Het was in geen geval Eriks bedoeling haar alleen het erf op te laten gaan.
Al was het slechts om een ‘laatste hard’, die hij dan, beschut door de duisternis, kon nemen (Dobru 1968c: 45). - Etym.: De term kan afkomstig zijn van het touwtje springen, waarbij bij de laatste sprong extra hard gedraaid wordt.
