beteuterd en onnozel staan te kijken, niet weten hoe men verder moet. Vanouds is Jut (uit Judith) opgevat als een enigszins belachelijke naam, zoals blijkt uit verbindingen als domme of malle Jut, en Jut en Jul, een belachelijk, onnozel ; een „mooi” paar, ook met de toevoeging een (mooi) paar om een dubbeltje.
Vgl. ook het volg. art. J. P. Heye heeft de bovenstaande zegsw. toegepast in een van zijn volksdichten (Opgepast): „Wie zijn tijd voorbij laat gaat, blijft als Jut voor ’t landhek staan” (1865).De kop van Jut heeft hier niets mee te maken; hierin is Jut de naam van een moordenaar wiens daad in 1876 veel opzien wekte.
Er zijn geen equivalenten in de moderne talen.
