gezegd van redevoeringen die vooraf bestudeerd zijn, waarop men lang heeft zitten werken, eig. tot laat in de avond, als de lamp brandt; vervolgens in ’t algemeen van enig letterkundig werk waaraan te duidelijk te zien is hoeveel tijd en inspanning er aan is besteed. De uitdr. is ontleend aan het Grieks en afkomstig van de redenaar Pytheas (± 340 v.
Chr.), die van de redevoeringen van de hem vijandig gezinde Demosthenes beweerde dat zij naar de lampepitten roken. Minder gewoon is dat riekt naar de olie; Servilius (1545) heeft naar arbeid rieken. Fr. sentir l’huile of la lampe; Hd. nach der Lampe riechen; Eng. to smell of the lamp.
