een bemind kind wordt met allerlei vleinaampjes vertroeteld. Een thans niet meer algemeen, maar zeer oud sprw. (reeds in Prov.
Comm. en GDS), gewestelijk ook nog wel bekend („Laive kinder hebm n bult noamn”, Ter Laan). Tuinman 1,89 zegt ervan: „Dit is genomen van de malle moertjes ontrent haare malle kindertjes. Men moet op ’t hooren dikwijls lachen, ’t Is niet slechts myn kindje, myn engeltje, myn lammetje enz.; maar ook myn hondje, myn schelmtje, myn guitje; en wat al niet? Menigmaal is het laatste waarheid”. Hd. lieben Kindern gibt man viel Namen.