„elk kent en gevoelt zyn eigen leed, dat andere menigmaal niet merken, want niemand hinkt aan een anders zeer” (Tuinman 1, bl. 166). Reeds vermeld in de Proverbia communia (n° 337) en in GDS: „Ten weet nyemant waar eenen die schoe wringhet, dan diese anheft” (bl. 8).
Het beeld schijnt al bij de ouden bekend geweest te zijn; bepaaldelijk is het ontleend aan Plutarchus, Vita P. Aemilii c. 5, die vertelt dat toen een Romeinse edelman door zijn vrienden berispt werd omdat hij van zijn schone, kuise en rijke vrouw was gescheiden, hij zijn voet vooruitstak en zeide: „Et hic soccus quem videtis, videtur vobis novus et elegans, sed nemo seit praeter me ubi me premat”, d.i. ook deze schoen, die gij ziet, schijnt u nieuwen mooi, maar niemand weet, behalve ik, waar hij mij knelt. Algemeen verbreid (zie Wander 4, 351—2). Fr. chacun sait où le soulier (of: le bât) le blesse; Hd. jeder weiss am besten, wo ihn der Schuh drückt; Eng. none knows where the shoe pinches so well, as he that wears it.
