van een redenering, een bewering gezegd: (niet) opgaan, aanneembaar zijn. ,,’t Is ontleent”, meent Tuinman 1, 358, „van uitgesleten laken, dat geenen draad ter benaaying kan houden”, een meening, die niet onwaarschijnlijk is; immers men zegt ook bij het naaien en het leggen van knopen, dat de steek houdt of niet houdt (zie n° 1799); vergelijk nagel houden, van oude planken of latten gezegd. Bij Huygens, Zeestraet, vs. 17, wordt steek houden van een redenering gezegd in de zin van baten, helpen, een bet. die gemakkelijk voortvloeit uit een oorspr. van vast blijven zitten, pakken, die ook voorkomt in steek houden, gezegd van grond die zich goed met de spade laat verwerken, die niet afbrokkelt bij de steek van de spade, of, zoals De Bo zegt, „die onder ’t delven niet brijzelt noch brokkelt, maar vast en dicht blijft, zoo dat het spoor van de steek der spade er ongeschonden bewaard wordt”.
Vgl. Hd. (nicht) Stich halten (im Kampfe den Stich des Gegners aushalten?).
