uitgeput, doodmoe, doodaf zijn. In de 17de eeuw bestond de uitdr. een paard de bek afrijden, zoveel van het paard vergen, dat het buiten adem is van het hijgen en niet meer voort kan, dus afmennen; hieruit ontstond: een paard bekaf rijden, waarin bekaf de toestand aanduidt waarin het paard door overmatige vermoeienis geraakt; vandaar wederom kreeg bekaf de bet. van „uitgeput door te hard lopen”.
Vgl. Fr. être sur les dents; être rompu de fatigue; Hd. wie zerschlagen sein; hundsmüde sein; Eng. to be knocked up, dog-weary, ready to drop.
