een schertsende uitbreiding van het enkele akkoord, misschien in verschillende steden ontstaan (het eerste naar men zegt, te Delft, het tweede te Haarlem), in toespeling op personen van die namen, die dat woord telkens in de mond hadden; maar later ook elders doorgedrongen. Of men aan een werkelijk bestaan hebbend persoon moet denken, is te betwijfelen; het is misschien evenmin nodig als bij:
ik zei de gek; daar ga je, Albert; goed zo, Pietje; ruiten Jan Berend; pak aan, Klaas; haal in, Claes Lou (17de eeuw); wat nu? sprak het meisje; bedaar Arie, blijf in je pothuis! en andere, al is het voorkomen van namen van historische personen in dergelijke uitdrukkingen niet ongewoon: ‘t kan verkeren, zei Brero; dat nooit, zei Van Speijck. Ook in het Hd. bestaan dergelijke zegswijzen, als: so musste es kommen, sagt Neumann en dergelijke.
