Men moet geen oude schoenen weggooien vóór men nieuwe heeft
Soms met de toevoeging: anders moet men op kousevoeten naar de schoenwinkel. De bedoeling van dit spreekwoord is: dat men een onmisbaar, maar versleten artikel niet moet wegdoen, vóór het door een nieuw vervangen is. Het wordt overdrachtelijk gebruikt bijv. voor: men moet geen zeker bestaan opofïeren aan een onderneming, waarvan de uitslag nog onzeker is. Wordt ook gebruikt t.a.v. iemand die bijv. de politieke of godsdienstige richting, waartoe hij aanvankelijk behoorde, de rug heeft toegekeerd, zonder te weten bij welke richting hij zich alsnog zal aansluiten. Vergelijk de Lat. zegswijze: ‘Parvum servabis, donec majora parabis’, d.i.: zo lang men het grote nog niet heeft, moet men het kleine bewaren. Vgl. ook een oud rijmpje: Zo lang men nog niets beters heeft Is ’t dom dat men er ’t oude aan geeft