‘Ik ben aan het eind van mijn lange leven, ’t heeft grote hoogten en duistere diepten gegeven, Met schaamte denk ik terug aan mijn veelvuldig falen, dankbaar en trots zie ik op de lauweren die ik mocht behalen . . .’ luiden de eerste regels van het slothoofdstuk van het boek Een leven lang (Baarn 1977, blz. 230), waarin de sociaal-democraat dr. Ben Sajet (geb. 1887) zijn levensverhaal vertelde aan Hans Fels.
Enkele regels later memoreert Sajet: ‘En de lauweren . . . kijk eens, ze hebben heel wat lauweren op mijn hoofd neergelegd .. en daarmee komen we terecht bij de oorsprong van de zegswijze lauweren behalen of lauweren oogsten, die verwijst naar de lauwerkrans waarmee in de klassieke oudheid het hoofd werd getooid van degene die in de strijd had gezegevierd. Lauweren oogsten werd zo een synoniem voor: de overwinning behalen.In de uitdrukking op zijn lauweren rusten (van de rust genieten nadat een werk met succes is bekroond) moet het werkwoord rusten uiteraard niet letterlijk, maar overdrachtelijk worden opgevat.
