verward persoon; iemand die nogal chaotisch denkt en praat. Multatuli schreef reeds: ‘Zoodra ik tegen deze opvatting protesteerde, wreekte men zich door me voor te stellen als ’n onbruikbaar warhoofd.’ Vroeger betekende het woord ook nog ‘oproerkraaier, raddraaier’.
Niet, dat H. van nature een warhoofd is. Maar als iemand zich bezig houdt met dingen, die boven zijn pet gaan, dan zullen zijn begrippen daaromtrent toch verward en vaag zijn. (Nieuwe Rotterdamsche Courant, 27/06/1921)
Carrell is inderdaad ’n zeldzaam warhoofd. ’t Is, als je hem hoort, of je seksuele voorlichting krijgt van een kleuter, of skiles van een stokoud wijfje, je glimlacht er maar bij. (Gerrit Komrij, Horen, zien en zwijgen, 1977)
