gewetenloos persoon; boef, schurk. Van het Middelnederlandse scuvuut, scovuut (uil, schooier).
Schavuit is dus een verouderde benaming voor een nachtuil. Met ‘schavuiten vangen’ bedoelde men vroeger: een naïef persoon naar een bos of eenzame plaats lokken om hem daarvoor gek te laten staan.Als je dat meent dan moet je er ook niet tegen zijn, dat die schavuit daar het zeegat uitgaat! (Pieter Louwerse, Vlissinger Michiel, 1880) ‘Wacht maar, schavuiten! We zullen jullie wel krijgen!’ (H. de Roos, De schippers van de Kameleon, 1948)
