(destijds in Ned.-Indië) ondeugende knaap. Het Maleise woord katjang betekent eigenlijk ‘boon, erwt, peulvrucht’.
En zooals men in het Amsterdamsche ghetto, wanneer er ‘matschudding’ in de buurt is, de kinderen Israëls elkaar hoort schelden voor smous, leip, parg, zoo kan men, als er ‘mikmak’ is in de Indo-wijk Krembangan te Soerabaja of in Kemajoran te Batavia, de Indo’s elkaar hooren bombardeeren met het geheele scheldwoorden-vocabulaire, dat in den loop der eeuwen door pigmentvreters is uitgevonden: katjang, lip-lap, blauwe, klipsteen, kakkerlak enz. (De Groene Amsterdammer, 07/01/1922)
Hij rukte Ventie de tjies uit de hand en schold ons uit voor snotapen, katjongs, binatangs. Hij ging niet meer met ons om. (Vincent Mahieu, Tjies, 1958)
