Mincome is een Canadees experiment dat in de jaren ‘70 van de vorige eeuw werd uitgevoerd in de provincie Manitoba. Het doel van het experiment was om te achterhalen wat de gevolgen waren van het verstrekken van een gegarandeerd minimum inkomen of basisinkomen onder verschillende lagen van de bevolking.
Het Mincome (minimal income) experiment werd geïnitieerd door de progressieve, liberale regering van Canada onder leiding van Pierre Trudeau in 1974. Het onderzoek begon met een pilot in het plaatsje Dauphin. De inwoners van dit dorp kregen vanaf de start van het onderzoek een onvoorwaardelijk basisinkomen. Dit gegarandeerd inkomen was bedoeld om te voorzien in de primaire levensbehoeften, zoals eten, kleren en een dak boven het hoofd. Het voornaamste doel van het experiment was het achterhalen van de invloed van een basisinkomen op de arbeidsparticipatie. In andere woorden, in hoeverre men nog bereid zou zijn om te werken als men een gegarandeerd minimum inkomen zou krijgen. Hoewel men bij de start van het onderzoek uit ging van een langdurig project, werd het onderzoek in 1979 stopgezet door een nieuwe regering.
Door het vroegtijdig stopzetten van het experiment waren de beschikbare resultaten beperkt. Toch hebben verschillende wetenschappers en onderzoekers diverse conclusies kunnen trekken op basis van de grote hoeveelheid data. Zo bleek dat de arbeidsparticipatie onder alle inwoners licht daalde, maar lang niet zo veel als men had verwacht. Met name jonge (alleenstaande) moeders stopten vaker met werken of gingen minder werken. Daarnaast bleek uit het Mincome experiment dat het aantal ongevallen tijdens het werk of als gevolg van werk sterk daalden, alsook de frequentie waarin hulp werd gezocht bij psychiaters of andere geestelijke hulpverleners. Het gevolg hiervan was dat de algehele zorgkosten significant daalden ten opzichte van de normale situatie, terwijl het uren dat men werkten niet drastisch afnam.
