De Sint-Janskathedraal (in de volksmond ‘De Sint-Jan’ genoemd) is een gotische kathedraal in de binnenstad van ’s-Hertogenbosch. De volledige naam luidt: de Kathedrale Basiliek van Sint-Jan Evangelist.
Voordat de Sint-Jan gebouwd werd, stond er op die plek eerst een Romaanse kerk, vermoedelijk gebouwd in 1220. Later in de 14e eeuw werd deze kerk geleidelijk vervangen door een nieuwe gotische kerk, de Sint-Jan. Rond 1530 was de bouw hiervan voltooid. Sommige delen van de Romaanse kerk zijn nog steeds zichtbaar, doordat de Sint-Jan als het ware over de oude kerk heen is gebouwd.
De Sint-Janskathedraal valt op door zijn imponerende omvang en rijke versiering met beeldhouwwerk aan de buitenkant. De dubbele luchtbogen en 96 luchtboogfiguren zijn unieke kenmerken van de kathedraal, deze komen in de rest van Nederland niet voor. Voor velen is de Sint-Jan te beschouwen als het hoogtepunt van de Brabantse gotiek.
De kerk is al meerdere malen en gedurende lange periodes gerestaureerd. In zowel 1584 als in 1830 ontstond er brand, waardoor respectievelijk de hoge houten kruisingtoren en de westertoren vernield werden. Ter vervanging van de kruisingtoren werd vanwege geldgebrek een soort koepel gebouwd, in plaats van een nieuwe toren. De westertoren was in 1842 weer hersteld.
Oorspronkelijk werd de Sint-Jan als parochiekerk gebouwd, later werd het de kathedraal van het nieuwe Bisdom ’s-Hertogenbosch. Op 22 juni in 1929 kreeg de Sint-Jan de eretitel basiliek, afgeleid van het Griekse woord voor ‘koninklijk gebouw’. Verder geldt de kathedraal tegenwoordig als ‘kanjermonument’, wat inhoudt dat het gebouw extra financiële steun krijgt van de rijksoverheid.
