De verdejo is een karakteristiek Spaans, wit druivenras dat oorspronkelijk uit de wijnregio Rueda (Noordwest-Spanje) komt. Sinds de jaren negentig is dit ras - na een lange periode van afwezigheid - daar teruggekeerd. De kwaliteit van de wijn is beter dan ooit en zijn populariteit stijgt nog altijd.
De naam verdejo is afkomstig van het Spaanse woord ‘verde’ (groen). De strogele wijn heeft vaak groenige tinten.
De verdejo was aan het einde van de 19e eeuw bijna verdwenen. Na de phylloxera-uitbraak - waaraan bijna alle wijngaarden in Europa ten onder waren gegaan - is het ras zo goed als niet meer aangeplant. Door de inferieure kwaliteit van de wijn besloten bijna alle wijnmakers andere witte rassen aan te planten.
De toentertijd matige kwaliteit werd echter vooral veroorzaakt door de gevoeligheid van verdejo voor zuurstof. Met de oude wijntechnieken was het slecht mogelijk de invloed van zuurstof te vermijden, bovendien werd er op het heetst van de dag geoogst. Dit had slappe, oxidatieve wijnen tot gevolg.
Met behulp van nieuwe technieken (RVS tanks) en andere momenten van oogsten ('s ochtends, of zelfs 's nachts) is het mogelijk geworden een veel betere wijn met veel frisheid te produceren. Vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw is de kwaliteit – door inzet van gedreven wijnproducenten – enorm toegenomen en het ras zeer populair. De wijn is te vergelijken met frisse witte wijnen zoals sauvignon blanc en grüner veltliner.
Tegenwoordig is verdejowijn mineralig, stuivend fris met citrusaroma’s en veel kruidigheid, peer, grapefruit en rabarber. Vaak is er een kenmerkend bittertje in de afdronk.
De verdejo wordt vaak gebruikt in assemblages (blends) met een andere, typische Spaanse druif: viura.
Verdejo wordt bij voorkeur jong gedronken en combineert goed met salades en visgerechten, maar is ook als aperitief zeer geschikt.
