Het van oorsprong Franse druivenras pinot gris is zeer waarschijnlijk een mutatie van de pinot noir. Tegenwoordig is het ras vooral bekend van wijn uit de Elzas. Het is een blauw ras, maar de schil geeft zo weinig kleur dat de wijn hooguit goudgeel of amberkleurig is.
Pinot gris heeft over het algemeen een weinig intense geur, maar wel een grote aromatische complexiteit. De smaak is vaak vol en weelderig. Door de balans tussen volheid en frisheid past het goed bij combinaties van zoet en hartig. Foie gras met pinot gris is een klassieke combinatie.
Na de Tweede Wereldoorlog is pinot gris veelvuldig in Italië aangeplant (pinot grigio).
In Duitsland heet de druif grauburgunder of ruländer.
Vroeger werd het ras in de Elzas tokay d'Alsace genoemd.
De druiven van de pinot gris hebben van nature relatief veel suiker en weinig zuren.Het ras wordt daarom bij voorkeur in koelere streken geteeld. In warmere regio’s sluimert het gevaar voor zoete, of saaie wijn.
Maar in koele gebieden verloopt de groei van de druiven niet altijd zonder problemen. De pinot gris heeft een dunne schil en compacte trossen, wat het ras kwetsbaar maakt voor rotting. Met name regenwater - dat tussen de druiven gevangen blijft - is een groot risico voor mislukte oogsten. Veel wijnmakers kiezen er daarom voor de druiven vroeg te plukken, uit angst voor najaarsregens. Aromatisch gezien hebben de druiven zich dan nog nauwelijks volop kunnen ontwikkelen, waardoor neutrale, flauwe wijnen kunnen ontstaan.
Pinot grigiowijn uit Italië worden relatief vroeg geoogst, met als doel de frisheid te bewaren. De aroma's zijn daardoor minder tot ontwikkeling gekomen en de smaak is minder vol. In de Elzas oogst men juist het liefst zo laat mogelijk (vendange tardive). Pinot Gris en Pinot Grigio is daarom nauwelijks te vergelijken.
