De uil hoorde in het oude Griekenland bij de godin Athena. Zij was de personificatie van de wijsheid en de uil werd daar het symbool van.
Later kreeg de uil een slechtere naam. Omdat de vogel 's nachts actief is en overdag haast niets ziet, werd de uil geassocieerd met domheid en met slechte zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Vooral in de Middeleeuwen kon de uil weinig goed doen. Het dier werd het symbool van Synagoge, de personificatie van het jodendom. In de 16de en 17de eeuw werd het imago van de uil niet veel beter. Het dier bleef gekoppeld aan bedrog en slechtheid. Uit deze periode zijn voorstellingen bekend van de uil met een bril of een brandende kaars. Deze benadrukken de domheid van de uil, die ondanks zijn hulpmiddelen niets ziet.
