Vanaf de 16de eeuw oefende Italië een grote aantrekkingskracht uit op Noorderlingen. Veel kunstenaars maakten, als onderdeel van hun opleiding, een reis naar Italië.
Ze gingen erheen om daar de kunst van de oudheid te bestuderen, de Renaissance en de kunst van de eigen tijd. Deze Italiëgangers, 'Italianisanten' genoemd, voltooiden hun reis meestal met een wat langer verblijf in Rome. De eerste generatie Nederlanders in Italië legde het volksleven vast in genrestukken met sterke licht-donkercontrasten. Latere Italianisanten concentreerden zich op het zonovergoten Italiaanse landschap. Zij schilderden 'Italianiserende' landschappen, met veel zonlicht, bergen, ruïnes en enkele reizigers, herders of wat vee.
