Het Dolhuis was het krankzinnigentehuis van Amsterdam. Het werd in 1562 gesticht en bood ruimte aan 11 krankzinnigen. In 1615, 1637 en 1765 werd het Dolhuis uitgebreid met respectievelijk 28 'dolhuyskens', 13 cellen en 53 kamertjes.
Rondom een keurige binnenplaats lagen de cellen van de armlastige 'dollen', voorzien van een bed en een 'gemak' en een dubbele deur naar de binnenplaats. Op zon- en feestdagen was tegen betaling de binnenplaats opengesteld. Men kon zich vergapen aan de 'gekken' en het beeld van de Dolhuisvrouw. De krankzinnigen van goede komaf konden niet worden aangestaard; die hadden kamertjes op de eerste verdieping, waar geen toeristen mochten komen. Een binnenvader en binnenmoederwaren verantwoordelijk voor de verzorging van de krankzinnigen.
