Zesjescultuur is de benaming voor een houding of een mentaliteit die zich richt op het behalen van het minimaal benodigde resultaat. Het is met name een maatschappij kritische term geworden voor middelbare scholieren en studenten die niet de ambitie hebben om hoger dan een zes te halen.
In Nederland spreekt men tegenwoordig veelal van de zogenaamde zesjescultuur. De zesjescultuur belichaamt het gebrek aan motivatie om hoger te halen dan het minimale dat nodig is. De term heeft daarmee en maatschappelijke lading, het wijst op de afwezigheid van ambitie en motivatie. De zesjescultuur heeft met name betrekking op het schoolsysteem. De naam is afkomstig van het cijfer zes, wat in Nederland het laagste cijfer is dat gelijk staat aan een voldoende beoordeling.
De discussie rondom de zesjescultuur heeft nogal wat stof doen opwaaien. Aan de ene kant stellen sommigen dat het schoolsysteem en het onderwijs meer uitdagender moet worden en men zich er op moet richten om scholieren en studenten het aller beste uit henzelf te halen. Hiervoor heeft men bijvoorbeeld voorgesteld om alleen studenten aan te nemen voor een masteropleiding die gemiddelde een zeven of hoger hebben. Anderzijds wordt gesteld dat dit soort maatregelen helemaal geen zin hebben. Een zes zou simpelweg een zeven worden, oftewel het zou leiden tot een ‘zevencultuur’, zonder dat het probleem van gebrek aan motivatie en ambitie hierin wordt aangepakt.
Daarnaast wordt gesteld dat men tevergeefs probeert om de kwaliteiten van scholieren en studenten puur te kwantificeren. Er zouden ook kwaliteiten of eigenschappen zijn die men niet kan leren door keihard te werken en de hoogste cijfers te halen, hiervoor zouden de fanatieke tegenstanders van de zesjescultuur echter geen oog voor hebben.
