Validiteit wordt gebruikt in het onderzoek om aan te tonen of een bepaald meetinstrument meet wat het zou moeten meten. Hierbij wordt gekeken naar de overeenkomst tussen de resultaten en het verschijnsel dat men wilt meten.
Validiteit is een maatstaf voor de kwaliteit van onderzoek.Binnen het (wetenschappelijk) onderzoek is de mate van validiteit erg belangrijk. Hiermee bepaalt men of de manier waarop men iets probeert te meten daadwerkelijk meet wat men wilt meten. Een onderzoek met een lage validiteit heeft dus weinig waarde, men kan niet zeggen of men heeft gemeten wat men wilt meten. Validiteit is niet iets wat een onderzoek wel of niet is, het is een gradatie. Een onderzoek kan meer of minder valide zijn.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten validiteit. Zo spreekt men van van zogenaamde face validity als de onderzoeker de indruk heeft dat een meetinstrument valide is. Bij constructvaliditeit let men er juist op of de resultaten van het onderzoek voldoende verband houden met het begrip of het concept dat zou moeten worden gemeten. Er kunnen namelijk ook andere factoren zijn die invloed hebben op het onderzochte concept. Uit deze voorbeelden blijkt al dat de verschillende soorten validiteit allemaal een eigen functie hebben en dat ze nogal uiteen lopen wat betreft complexiteit.
Face validity lijkt erg simpel, maar kan desondanks vrij nuttig zijn. Constructvaliditeit is wat lastiger vast te stellen, maar draagt veel bij aan de gehele validiteit van een onderzoek.
Daarnaast wordt er met betrekking tot de validiteit van een onderzoek een onderscheid gemaakt tussen interne en externe validiteit. Bij de interne validiteit wordt nagegaan of de behaalde resultaten gebaseerd zijn op goed uitgevoerd onderzoek. Bij externe validiteit wordt gekeken naar de mate van generaliseerbaarheid, in hoeverre men uitspraken kan doen over de gehele
