Terbeschikkingstelling, afgekort tot tbs, is een behandelmaatregel die opgelegd wordt aan personen die zware delicten hebben gepleegd en (gedeeltelijk) ontoerekeningsvatbaar zijn. Om de stoornis te behandelen, herhaling te voorkomen en de maatschappij te beschermen, wordt er tbs opgelegd.
Tbs bestaat in twee soorten: tbs met voorwaarden en tbs met dwangverpleging. Er wordt het meest gesproken over de laatste soort, waarbij de tbs-gestelde verplicht wordt verpleegd in een gesloten tbs-kliniek. Officieel wordt een tbs-kliniek een forensisch psychiatrisch centrum genoemd en verblijft een tbs'er gemiddeld 9 jaar.
Bij tbs met voorwaarden dient de veroordeelde zich aan bepaalde voorwaarden te houden zoals een klinische behandeling of een periode geen drugs en alcohol gebruiken. De reclassering ziet er vervolgens op toe dat de veroordeelde zich ook aan de voorwaarden houdt.
