De perzik, prunus persica in het Latijn, is een sappige roodgele vrucht met een zachte, pluizig aanvoelende schil. In de eerste eeuw voor Christus werd de vrucht vanuit de Oriënt ingevoerd.
In de tuin van de Romeinse keizer Severus Alexander groeide een laurierboom boven een perzikboom uit. Dit werd beschouwd als een voorteken van een overwinning op de Perzen. In het oude China stond de perzik (tao) symbool voor onsterfelijkheid of een lang leven. De bloesem van de perzik gold als symbool van jonge, frisse meisjes maar ook van lichtzinnigheid. De wirwar van gevoelens in de puberteit omschreef men als 'perzikbloesem-waanzin'.
Het hout van de perzikboom gold als bezwerend tegen demonen. Bij een nieuwjaarsfeest moesten perziktakken aan de huisdeur deze kwade geesten weren. Beeldjes van poortwachters werden uit het hout van perzikbomen gesneden. In volkssagen zijn 'perzikbronnen-grotten' de poorten naar het hiernamaals. De perzik staat ook voor optimisme en verwachting.
