Lichamelijke beperking is een verzamelnaam voor motorische handicaps, zintuiglijke handicaps, spraak en taalhandicaps en bewustzijnsstoornissen.
Als eerste denkt men bij een lichamelijk beperking aan iemand die door een fysiek probleem wordt beperkt in zijn bewegingsvrijheid. Zoals iemand die door een ongeluk een been is verloren. Deze aanname klopt, maar zoals hierboven al beschreven vallen er meerdere aandoeningen onder de noemer lichamelijke beperking.
Zo kan iemand ook vanwege een mentale aandoening moeite hebben met bewegen, of met het vinden van bijvoorbeeld evenwicht. Daarnaast vallen stoornissen in het zien, horen, voelen, proeven, ruiken of een combinatie hiervan, stotteren of andere spraak of taalhandicaps, epilepsie of een coma, en misvorming door bijvoorbeeld brandwonden ook onder een lichamelijke beperking.
Een persoon kan al een lichamelijke beperking hebben vanaf de geboorte. Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat lichaamsdelen onvoldoende volgroeid zijn, of geheel ontbreken, of iemand wordt geboren met ‘spina bifida’ (een open rug). Een aangeboren lichamelijke beperking leidt in sommige gevallen tot problemen in de ontwikkeling. Daarnaast kan een lichamelijke beperking ontstaan na een ongeluk waarbij iemand bijvoorbeeld een ledemaat verliest of een dwarslaesie oploopt, of door een ziekte zoals Parkinson waardoor de motoriek van een persoon dusdanig wordt aangetast dat normaal bewegen niet meer mogelijk is.
