Een gedragsprobleem is ongewenst gedrag van een persoon dat vooral voor anderen storend is. Gedragsproblemen worden ook wel externaliserend probleemgedrag genoemd.
De problemen zijn ontstaan in de omgeving van de persoon. Gedragsproblemen liggen vaak ten grondslag aan eerdere ervaringen van een persoon, bijvoorbeeld een trauma of een slechte opvoeding.Voorbeelden van gedragsproblemen zijn agressie, driftbuien en alcohol- en drugsmisbruik. Een gedragsprobleem kan in een gedragsstoornis veranderen als dit gedrag langer dan zes maanden aanhoudt en als bepaalde combinaties van symptomen voorkomen die zijn beschreven in de DSM-IV. Dit is een Amerikaans handboek en wordt in de meeste landen gehandhaafd als de standaard in de psychiatrische diagnostiek.
Het CAP-J is een classificatiesysteem voor opvoed- en opgroeiproblemen. Dit systeem beschrijft kenmerken van gedragsproblemen. Hierin wordt een onderscheid gemaakt tussen de subtypes van gedragsstoornissen, namelijk opstandig gedrag en antisociaal gedrag. Er is sprake van opstandig en/of antisociaal gedrag wanneer een jeugdige een patroon vertoont van opstandig, ongehoorzaam, negativistisch en vijandig gedrag tegenover de personen die de autoriteit hebben of waarbij grondrechten en sociale regels of normen worden overtreden. Antisociaal gedrag is ernstiger dan opstandig gedrag.
Symptomen van opstandig gedrag kunnen zijn: driftig gedrag, vaak ruzie hebben met volwassenen en weigeren de regels van de volwassenen te volgen. Bij antisociaal gedrag kunnen de volgende symptomen optreden: stelen, niet gevoelig zijn voor straf, niet tonen van spijt en/of goedmaak gedrag en seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Gedragsproblemen kunnen behandeld worden. Hulp bestaat uit het begeleiden van de gezinnen in de opvoeding en het aanbrengen van structuur. Ook individuele therapie of gesprekken kunnen in de behandeling voorkomen.
